سرشماری سال ۹۵ نشان می‌دهد حدود ۴ میلیون نفر از جمعیت تهران در این مناطق زندگی می‌کنند. همین مطالعه نشان می‌دهد بخش‌هایی از مناطق شمالی تهران مانند منطقه ۵، قسمت‌هایی از منطقه ۲۲ و منطقه ۴ و حتی منطقه یک و ۳ هم مناطق با ریسک بالای رخداد زمین لرزه هستند.
تراکم این نقاط پر ریسک در مناطق شمالی مانند ۱، ۳، ۴، ۵ و ۲۲ به اندازه مناطق جنوبی نیست. مثلاً کل منطقه ۱۰ و ۱۱ با ریسک بالا مواجه است. اما در مناطق شمالی، با جزایری با ریسک بالا مواجه‌ایم. وقتی می‌گویم ریسک، منظورم فقط خطر زلزله نیست. خطر، ضرب در آسیب‌پذیری_ که در بررسی ما بیشتر آسیب‌پذیری فیزیکی بوده مانند ساختمان‌ها، معابر و بناها_ ضرب در معرضیت، یعنی جمعیتی که ساکن هستند. با در نظر گرفتن این سه فاکتور با هم، می‌گوییم ریسک چقدر است.
با صراحت باید گفت تهرانی که الان در آن زندگی می‌کنیم، از خیلی جنبه‌ها به‌ویژه از نظر ایمنی واجد شرایط اولیه هم نیست، چه رسد به جنبه‌های خیلی تخصصی. نیروهای آتش‌نشانی تهران می‌گویند که در بیش از ۹۰درصد ساختمان‌های بالای ۱۰ طبقه در تهران نکات اولیه ایمنی آتش‌سوزی رعایت نشده است؛ آتش‌سوزی بعد از زلزله بماند! در تهران هزار ساختمان بالای ۱۰ طبقه داریم و آتش‌نشانی می‌گوید تعداد زیادی از این ساختمان‌ها ایمن نیستند.
در سال ۹۳ گفتند هزار و ۷۰۰ هکتار بافت فرسوده و ناپایدار در تهران داریم. به نظر می‌رسد در این مدت ۳۰۰ تا ۴۰۰ هکتار از این بافت نوسازی شده است. گرچه باید دید املاک نوساز تا چه میزان پایدار هستند. با این حال با وجود شرایط نابسامان ایمنی در تهران، این‌طور نیست که بگوییم هیچ راهی برای اصلاح وجود ندارد. نخستین گام این است که جلو ایجاد ریسک‌های بیشتر و جمعیت بیشتر را بگیریم. مزیت تهران به‌عنوان شهر جذاب جمعیت باید گرفته شود. وقتی هم می‌گوییم تهران منظور فقط مناطق ۲۲گانه شهر تهران نیستند، بلکه حاشیه ۵۰ کیلومتری تهران را هم شامل می‌شود. در گام بعدی هم باید جلو ساخت ساختمان‌های بلند مرتبه را گرفت. این راهی است که از همین حالا باید در پیش گرفت تا ریسک‌پذیری محله‌های تهران را پایین آورد.
نظر شما